Οι δημοσιογράφοι που απολύονται και τους πετούν στους δρόμους λες και είναι αντικείμενα. Οι δημοσιογράφοι που καθημερινά τους ανακοινώνουν κι άλλες περικοπές από τον ήδη «κουτσουρεμένο» τους μισθό! Οι δημοσιογράφοι που κάνουν μήνες ολόκληρους υπομονή για να πληρωθούν.
Αυτοί οι δημοσιογράφοι δεν είναι οι «αλήτες, ρουφιάνοι». Αυτοί είναι οι δημοσιογράφοι περίμεναν ένα και δύο χρόνια (αν ήταν τυχεροί) μέχρι να πάρουν τον πρώτο τους μισθό, τη στιγμή που – πολλές φορές «έβγαζαν» μια εφημερίδα μόνοι τους. Είναι οι δημοσιογράφοι που έκαναν το γραφείο σπίτι τους, όχι δεύτερο σπίτι τους, μέσα στην αγωνία τους να ενημερώσουν με ακρίβεια τους πολίτες. Είναι οι δημοσιογράφοι που καθημερινά μένουν ώρες ατελείωτες στους δρόμους, «πνιγμένοι» στο άγχος τους να γυρίσουν στο χώρο που δουλεύουν με ένα θεμα. Είναι οι δημοσιογράφοι που δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν γάλα στα παιδιά τους κι όμως δε σκέφτονται ΠΟΤΕ να τα παρατήσουν.
Αυτοί οι ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ αξίζουν περισσότερα! Και δε θα παρακαλέσουν κανέναν, ούτε θα σκύψουν το κεφάλι. Γιατί ΕΤΣΙ έχουν μάθει να ζουν, με το κεφάλι ψηλά! Γιατί ξέρουν τι πάει να πει ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ, έχουν νιώσει στο «πετσί» τους τι σημαίνει και θα κάνουν τα πάντα για να προστατέψουν το ονομά της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου